Witam Państwa na mojej autorskiej stronie, na której dzielę się życiową pasją – dziennikarstwem.

Z pasji tej powstają reportaże z krajów objętych konfliktami, unikatowe wywiady na tematy przemilczane przez mainstream, relacje z wizyt w państwach ościennych oraz niepoprawna politycznie publicystyka.

Dziękuję za obecność i zainteresowanie 🙂

Kontakt: agnieszka.piwar@gmail.com

20 marca 2003 r. USA rozpoczęły inwazję na Irak. Bezprawny atak uzasadniano rzekomą bronią masowego rażenia, która nigdy nie istniała. 20 lat później Irakijczycy zaprosili mnie do swojego kraju. Z tej wyprawy powstał reportaż pt. „Przejechałam drogą śmierci w Iraku”.
Ponadto byłam w sąsiednim Iranie, skąd przywiozłam reportaże pt. „Wróciłam z kraju Ajatollahów” oraz „Polski ślad w Iranie”. Czterech ambasadorów Iranu udzieliło mi wywiadu; napisałam wiele artykułów nt. polsko-irańskich relacji. Wielokrotnie opisywałam też konflikt w Syrii oraz przeprowadziałam wywiady z syryjskimi dyplomatami.

Kiedy wybuchła wojna w Jugosławii byłam jeszcze dzieckiem. Kiedy NATO zrzucało bomby na serbskie miasta byłam nastolatką. Niewiele wtedy rozumiałam z geopolitycznych intryg, jednak instynktownie czułam jedno: o właśnie 'niesienie demokracji’ z pomocą natowskich bomb jest tu największą zbrodnią i nic tego okrucieństwa nie usprawiedliwia. W dorosłym życiu pojechałam do Kosowa, Serbii oraz Bośni i Hercegowiny, by przekonać się na własne oczy jakich zniszczeń dokonali nasi, o zgrozo, sojusznicy. Zebrane informacje opisałam w reportażu pt.
„Bałkany na beczce prochu”.

Kaukaz

W 2020 roku przez Górski Karabach przetoczyła się kolejna wojna. W tym samym roku przyjechałam do obu walczących państw – Azerbejdżanu i Armenii. Wysłuchałam każdej ze stron konfliktu i dotarłam na terytorium, o które toczy się batalia. Wyprawę opisałam w reportażu
„Zobaczyłam jak zabijają człowieka”.
Ten skonfliktowany region na pograniczu Europy i Azji odwiedziłam kilka razy. Zwieńczeniem moich podroży są reportaże Czeczenii czy Abchazji. Doświadczenia Kaukazu oddaje wywiad Za nic w świecie nie oddamy z trudem odzyskanego pokoju”.

Białoruś

Jednym z ważniejszych obszarów mojej działalności jest podtrzymywanie dobrych relacji z Sąsiadami. Na szczególną uwagę zasługuje Białoruś, z którą nie mamy żadnych problematycznych zaszłości historycznych. Bardzo ubolewam, że obecna polityka psuje relacje z tym bratnim narodem słowiańskim, dlatego staram się to oddolnie odkręcać i naprawiać na miarę moich skromnych możliwości. Dla przykładu, w 2021 roku pojechałam do Mińska, by wziąć udział w Wielkiej Rozmowie z Prezydentem (wydarzenie zgromadziło dziennikarzy z całego świata). Rok później pojechałam do Grodna na Republikański Festiwal Kultur Narodowych, z którego przywiozłam reportaż pt. „Stwórzmy własne relacje z Białorusią”. Chcąc przybliżyć Polakom sytuację w tym państwie napisałam także analizę dot. Nowelizacji Konstytucji Republiki Białoruś.

Rosja

Moje pierwsze wyprawy do Rosji zaprowadziły mnie do Katynia. Najpierw pojechałam tam z Fundacją „Golgota Wschodu”, a następnie dołączyłam do motocyklistów z Rajdów Katyńskich. Reportaże z tych wypraw niejako otworzyły mi drzwi to Federacji Rosyjskiej. Od tamtej pory wielokrotnie byłam zapraszana na różne wydarzenia, z których przywoziłam reportaże oraz wywiady z osobami publicznymi w Rosji. Zebrane materiały opublikowałam w książce pt. „Widziane z Moskwy i nie tylko”. W moich relacjach staram się pokazać Rosję taką jaka jest – z jej wadami i zaletami, ale też bolesną historią – a nie taką jaką kreują propagandowe media czyli z samymi wadami. Niewiedza rodzi strach, dlatego uważam, że Polacy powinni poznać Rosję, zamiast bać się jej. Mamy jeszcze bardzo dużo do przepracowania w tym temacie.